Medijsko, tehnološki napredno društvo donosi neprestane, nesmotrenim korištenjem tehnologije posredovane distrakcije. Instant kultura dovodi pojedinca-konzumenta do stanja kontinuiranog balansiranja na površini gotovih produkata i obrazaca. Svijet tehnologije te urbani, ubrzani način
života dovodi do smanjenja društvenih kontakata, izoliranosti, ali i prezasićenosti te hiperpodražljivosti.
Ovom radionicom vraćamo se na samo „izvorište“, stvaramo vlastite mitove o svijetu koji nas okružuje, kako bismo ga bolje razumjeli.Jedan od mitova suvremenog društva, izoliranog pojedinca, otuđenog i od drugih pojedinaca i od vlastitog rada svakako je mit o samodostatnoj zajednici koja
zadovoljava sve čovjekove potrebe. Međutim, ista se ideja suviše lako može pretvoriti u distopijsku, unisonu jedinicu s vlastitim represivnim mehanizmima, negirati ljudskost i individualnost te postati
sama svoja suprotnost. Ideja radionice jest poigravanje upravo tom ambivalentnom pozicijom, projekcijama mogućih problema budućnosti kroz istovremen komentar trenutnog stanja. Krećući od
„sna o zajednici“, kreiramo vlastite mitove inspirirane prostorima Mamutice koju shvaćamo kao simbol urbanog, funkcionalnog življenja. Bavimo se različitim lokacijama u Mamutici, njihovom
funkcijom, ekonomizacijom prostora i kretanja te ih transformiramo u vlastite mitove, kreirajući iz njih utopijsku ili distopijsku paralelnu stvarnost. Gradimo vlastita vjerovanja, religije zasnovane na
zatečenoj, virtualnoj ili izmaštanoj „stvarnosti“, poigravajući se arhetipovima, urbanom mitologijom i crpeći inspiraciju iz pop kulture.